புன்மை

கட்டற்ற பன்மொழி அகரமுதலியான விக்சனரியில் இருந்து.


ஒலிப்பு
(கோப்பு)
பொருள்

புன்மை, பெயர்ச்சொல்.

  1. சிறுமை, இழிவு
  2. இழிசெயல்
மொழிபெயர்ப்புகள்
  1. wretchedness ஆங்கிலம்
பயன்பாடு
(இலக்கியப் பயன்பாடு)
இன்ன தன்மையி லிவர்சிவ நெறியினை யெய்தி
மன்னு பேரருள் பெற்றிடர் நீங்கின வண்ணம்
பன்னு தொன்மையிற் பாடலி புத்திர நகரிற்
புன்மை யேபுரி யமணர் தாங் கேட்டது பொறாராய்,(பெரியபுராணம் பாடல் 1344)



( மொழிகள் )

சான்றுகள் ---புன்மை--- DDSA பதிப்பு + அகரமுதலி + தமிழ் தமிழ் அகராதி + வாணி தொகுப்பகராதிபிற

"https://ta.wiktionary.org/w/index.php?title=புன்மை&oldid=1069573" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது