பேராறு

தமிழ்

பொதுவகத்தில் ஒலிக்கோப்பு உருவாக்கப்படவில்லை

பொருள்

• பேராறு, பெயர்ச்சொல்.

1. மலையிற் பிறந்து கடலில் நேரே கலக்கும் நதி
2. மேல்கடலிற் சங்கமாகும் ஒரு நதி.

   அரசன் பேராற்றங் கரையினின்று போந்து (சிலப். 25, 180,)

3. கிருஷ்ணாநதி.

   நிறைந்து வரும் பேராறு மிழிந்து (கலிங். 355).

   பேராற் றங்கரைக் கொப்பத்து (S. I. I. iii, 40.).

மொழிபெயர்ப்புகள்

• ஆங்கிலம்

• ஆங்கில உச்சரிப்பு - pēr-āṟu

1. River rising in a mountain and emptying into a sea
2. A river flowing westwards from the Western Ghats
3. The river Kṛṣṇā;

விளக்கம்

• ...

பயன்பாடு

• ...

(இலக்கியப் பயன்பாடு)

• ...

(இலக்கணப் பயன்பாடு)

• ...

( மொழிகள் )

சான்றுகள் --- தமிழ்ப்பேரகரமுதலி நூல்கள் (1924–39) + DDSA பதிப்பு + வின்சுலோ + அகரமுதலி + தமிழ் தமிழ் அகராதி + நா. கதிர்வேல்பிள்ளை + வாணி தொகுப்பகராதி + தமிழ்ப்பேழை + பாண்டியராசாவின் சங்க இலக்கியத் தொடரடைவு +