மூக்கு

• (கோப்பு)

ஒலிப்பு

(கோப்பு)

பொருள்

மூக்கு (பெ)

1. மூச்சை உள்ளிழுத்து விடுவதற்கும், மணத்தை நுகர்வதற்கும் உதவும் முகத்தில் உள்ள உறுப்பு.
2. பறவையில் அலகு
3. பானை, ஏனம் பாத்திரம், குவளை போன்றவற்றில் எண்ணெய், நீர் போன்ற நீர்மங்களைச் சீராக ஊற்ற உதவியாக அக்கலத்தில் வாயின் குவிந்த பகுதி

மொழிபெயர்ப்புகள்

    முகத்தில் ஓர் உறுப்பு

ஐரோப்பிய மொழிகள் ஆங்கிலம்: nose, bill (பறவை), beak(பறவை) பிரான்சியம்: nez (நே) எசுப்பானியம்: nariz (நரிஸ்) இடாய்ச்சு: Nase போர்த்துகீசியம்: இத்தாலியம்: உருசியம்: நெதர்லாந்தியம்: இடேனியம்: கிரேக்கம்: இலத்தீன்: இந்திய-ஐரோப்பியம் சாரா ஐரோப்பிய மொழிகள் பின்லாந்தியம்: அங்கேரியம்: எசுத்தோனியம்: பாசுக்கு: செயற்கை மொழிகள் எசுப்பராண்ட்டோ: ஆப்பிரிக்க-ஆசிய மொழிகள் அரபி: எபிரேயம்: கிசுவாகிலி: கிழக்காசிய மொழிகள் சீனம்: நிப்பானியம்: கொரியம்:

இந்தியத் துணைக்கண்ட மொழிகள் மலையாளம்: മൂക്ക് (மூக்கு) கன்னடம்: தெலுங்கு: இந்தி: மராத்தி: குசராத்தி: வங்காளி: ஒரியா: அசாமி: பஞ்சாபி: சிங்களம்: நேபாளி: சிறுபான்மை திராவிட மொழிகள் துளு: படுகு: கோண்டி: குயி: கோலாமி: தோடா: பிராகுயி:

( மொழிகள் )

சான்றுகள் --- தமிழ்ப்பேரகரமுதலி நூல்கள் (1924–39) + DDSA பதிப்பு + வின்சுலோ + அகரமுதலி + தமிழ் தமிழ் அகராதி + நா. கதிர்வேல்பிள்ளை + வாணி தொகுப்பகராதி + தமிழ்ப்பேழை + பாண்டியராசாவின் சங்க இலக்கியத் தொடரடைவு + மெக்கால்ஃபின் கருவச்சொற்கள்