பாகை

தமிழ்

பாகை:

ஒலிப்பு

(கோப்பு)

பொருள்

பாகை(பெ)

1. தலைப்பாகை
2. ஊர், பாக்கம்
3. பகுதி
4. வட்டத்தை முந்நூற்றறுபதாகப் பிரித்து வந்த ஒரு பகுதி
5. ஒரு காலஅளவு
6. யானையின் உடலில் மதநீர் ஊறுமிடம்
   • முகபாகை குதிபாய்கடாம் (தக்கயாகப். 3).

மொழிபெயர்ப்புகள்

1. turban, puggree
2. village
3. part, division, section
4. degree
5. a division of time
6. the spot from which ichor flows in an elephant

விளக்கம்

• தலைக்கு வந்தது தலைப்பாகையோடு போனது (பழமொழி)
• சீக்கியர்களுக்கு தலைப்பாகையும் தாடியும் கட்டாயமானதாகும்.
• அவனுடைய தலைப்பாகை காற்றில் பறந்து சென்று ஒரு [மரக்கிளை]யில் விழுந்தது (பொன்னியின் செல்வன், கல்கி)

(இலக்கியப் பயன்பாடு)

• பாடகர்க்குப் பாகையென்றும் (விறலிவிடு. 746)

சொல் வளப்பகுதி

• பகுதி, பாக்கம், வட்டம், தலைப்பாகை, உருமாலை, கடாம்,வட்டம், தலைப்பாகை, பகுதி, பாக்கம், உருமாலை