கால்

கால்(பெ)

ஒலிப்பு


(கோப்பு)

பொருள்

மாந்தர்கள் உட்பட விலங்குகளின் ஓர் உடல் உறுப்பு. இது தரையில் ஊன்றி நடக்கவோ, நகரவோ பயன்படுவது.
ஒன்றை ஈடாகப் பங்கிட்ட நான்கில் ஒரு பங்கு; (அரையில் பாதி); இந்தக் கால் என்னும் கீழ்வாய் எண்ணைக் குறிக்கும் வ என்னும் எண்ணெழுத்தின் பெயர்.
காற்று (கால்-> காற்று)
நாற்காலி, முக்காலி போன்ற இருக்கைகளைத் தாங்கி நிற்கும் பகுதி; கருவிகள் ஓரிடத்தில் ஊன்றி நிற்கப் பயன்படும் சற்று நீண்ட பகுதி.
காடு, கான், கானகம், அடவி
பிறப்பிடம், தோன்றும் இடம் (எ.கா. கால்கொள்ளுதல்), தோற்றம்
வமிசம் (குடும்பக்கிளை வலை), இனமுறை
கறுப்பு நிறம்
இருள்
வினையெச்ச விகுதி (இலக்கணச்சொல்)
ஏழனுருபு (இலக்கணச்சொல்)
உருளை, சக்கரம், ஆழி (எ.கா. தேர்க்கால், வண்டிக்கால்)
வண்டி
முளை
பூந்தாள்
மரக்கால்
அடிப்பகுதி
காலம் (நேரம்); பொழுது (காலைப்பொழுது)
குறுந்தறி
வழி
மரக்கன்று
மகன்
வலிமை
வாய்க்கால் நீர்க்கால் (பாசனக் கால்வாய்); (குருதிக்கால்)
எழுத்தின் சாரியை (ஒரு பகுதி) (எ.கா. ஆகார உயிர்மெய்யின் துணை எழுத்து)
வாதம்
காம்பு (இலை, பூ முதலியன)
தடவை (முறை) (இருகால் = இருமுறை, இரண்டு த்டவை)
கழல்
சரண்
இயமன்
பிரிவு
மழைக்கால் (மழை பெய்யும் நீர்த்தாரை)
நடை
சிவபெருமான் ஆன்மாக்களைத் தம்முள் ஐக்கியமாக்கிக்கொண்ட தலம். (சான்று: தேவாரம்)
கிரணம் (எ.கா:நிலாக்கால் விழுந்தனைய - மீனாட்சி. பிள்ளைத்தமிழ்)
வெளியிடுதல் (எ.கா: ஒளி காலும் இருவாயி)